Camperreis Cuba deel 2
Esta fiesta no termina
Vervolg van Camperreis Cuba deel 1
Trinidad schreeuwt om een langer verblijf, maar de weg roept ons. Daarnaast willen we wel eens testen hoe het is om in ‘het wild’ te overnachten om de ultieme vrijheid die een camper je biedt uit te testen. Vlak bij de Varkensbaai, waar in 1961 een door de CIA gefinancierde en compleet mislukte invasie plaatsvond om Fidel en de zijnen uit het zadel te lichten, vinden we de perfecte plek: Playa Coco. We vinden het eigenlijk per ongeluk.
Het paradijs ontvouwt zich voor onze ogen. De camper kan tot de kabbelende golven op het strand gereden worden.
Terwijl we over een klein weggetje rijden, zien we een nog kleiner paadje en we besluiten even te kijken. Het paradijs ontvouwt zich voor onze ogen. Hagelwit strand, wuivende palmbomen en de camper kan tot op 10 meter voor de kabbelende golven op het strand gereden worden. Beter kan niet. Binnen no-time brandt er een knapperend vuurtje, de Kip aller Kippen komt tevoorschijn en het Grote BBQ-project gaat van start. Mét mojito’s van Rúben. De kip komt uiteindelijk perfect van het vuur. En ik besluit in een vlaag van pure romantiek op het strand te gaan slapen, onder een volle maan en met de zachte golfslag op de achtergrond. We slapen prima, maar overmoedig was het wel. De met het oog bijna niet zichtbare zandvliegjes vinden ons even smakelijk als wij de kip. Met honderden kleine jeukende cadeautjes op lijf en leden als gevolg. Het mag de pret niet drukken, nou ja, een beetje dan.
Camper Cuba
Las Terrazas:
Het eerste eco-dorp ter wereld
De volgende dag maken we flink wat kilometers. Het is bijna 300 kilometer van Playa Coco naar Las Terrazas, het eerste eco-dorp ter wereld. Alles is hier duurzaam, en dat al sinds de jaren zeventig. De oprichters hadden een vooruitziende blik. Het dorp is alleen al de moeite waard voor de Baños del San Juan, een idyllische collectie van natuurlijke bronnen en watervalletjes. We eten er een waanzinnig speenvarken zo van het spit en bubbelen een beetje in het bruisende bergwater. Met de camper overnachten we bij Villa Soroa, een paar bergen verderop, om de volgende dag bij opgaande zon richting De Vallei van Viñales te toeren.
Zelf Cuba ontdekken per camper?
Camperen op Cuba is veilig en geweldig. Wil je er meer over weten? Kijk dan op de website van Travelhome, de organisatie die camperreizen op Cuba aanbiedt.
Camper Cuba
Viñales: paardrijden, vergezichten en mogotes
Mijn paard loopt gemoedelijk door de heldere waterstroom heen, langs groene tabaksvelden. Met een hand hou ik losjes de teugels beet, terwijl mijn andere hand zich bezighoudt met een enorme sigaar. Want wie Cuba zegt, zegt sigaren. De Valle de Viñales is uitgeroepen tot nationaal monument van Cuba. Her en der staan hier in het landschap steile ronde kalksteenheuvels. Deze dichtbegroeide kegels worden mogotes genoemd.
Al paardrijdend zijn we bij een uitkijkpunt aangekomen. Met een ijskoud pintje kijken we hoe de zon ondergaat en de mogotes majestueus aanlicht.
Viñales is een schattig plaatsje, behoorlijk toeristisch met toebehorende tourist traps, maar een beetje geoefend reiziger pikt die er zo uit. Eentje is nogal opvallend en start al op de weg naar Viñales. Toeristen rijden veelal in huurauto’s, of campers in ons geval, en die pik je er op de vrij lege snelweg zo uit. De kans is groot dat er een man in een soort van uniform op de weg zal springen met zwaaiende armen. Hij zal je vertellen dat hij ‘security’ is, en dat er een bus kapot is. Of je een van de gestrande personen mee kan nemen naar Viñales. Het ziet er officieel uit, dus waarschijnlijk doe je het. Wij wel in ieder geval. Maar, binnen ongeveer een minuut hadden we door dat het om een tourist trap ging. Een onschuldige weliswaar. De lifter is toevallig gids. En hij is zo blij met de rit dat hij je gratis Viñales National Park gaat laten zien. Het doel is om je mee te nemen naar een bepaald restaurant en je sigaren en/of rum te laten kopen. Ach, als je nee zegt is het ook goed. Maar, dan bent u vast gewaarschuwd. Want zo’n beetje iedere reiziger die we tegenkwamen, is het overkomen.
Al paardrijdend zijn we bij een uitkijkpunt aangekomen. Met een ijskoud pintje kijken we hoe de zon ondergaat en de mogotes majestueus aanlicht. La Ermita, onze lokale camperplaats, heeft trouwens ook een magnifiek uitzicht over het dromerige Viñales.
Camper Cuba
Maria la Gorda: Duikersparadijs
De route van Viñales naar Maria la Gorda is wat eentonig. Maar wanneer je van duiken en snorkelen houdt, mag je Maria la Gorda zeker niet missen. Volgens de legende woonde hier ooit een vadsige (gorda in het Spaans) prostituee op het strand die Maria heette. Vandaar de naam.
Ook met alleen snorkelen kun je hier vrij eenvoudig een expeditie naar de onderwaterwereld maken.
Duiken is subliem hier. Op zo’n 300 meter van het strand begint het rif en vlak daarachter duikt de zee een trog in. De zee gaat zo’n beetje 2 kilometer recht naar beneden. Dat betekent dat je hier een muurduik kunt maken langs de afgrond, terwijl barracuda’s en andere vissen je gezelschap houden. Ook met alleen snorkelen kun je hier vrij eenvoudig een expeditie naar de onderwaterwereld maken. Maar ook als je vlak voor de afslag naar Maria la Gorda de weg naar het Guanahacabibes schiereiland pakt, kom je in een wondere wereld terecht. Voor natuurliefhebbers zijn deze wetlands een must. En wanneer je in het juiste jaargetijde komt, kun je hier getuige zijn van duizenden zeeschildpadden die uit hun ei kruipen en zich naar de zee wagen.
Camper Cuba
Marina Hemingway:
Een wereld op zich
De rit van Maria la Gorda terug naar Havana is de langste tot nu toe. Nu hebben we al eerder lifters meegenomen op onze reis, maar dit keer is het anders. Wanneer we stoppen voor een oudere heer, komen er nog een stuk of zes Cubanen naar de camper toe. En ach, het past. Dus waarom niet. Bewonderend zitten ze achter in ons huis op wielen. Dit hebben ze nog nooit gezien. Wat? Er zit een keuken in!! Wat? Er zit een douche in!! Hilariteit alom. En, omdat dit Cuba is, moet er muziek op. Voor we het weten, zijn we een soort van rijdende disco geworden. Met een hele horde aan dansende Cubanen achter in ons campertje. Cuba, esta fiesta no termina (het feest gaat altijd door).
In zijn golfkarretje rijdt hij ons de hele haven rond. Vroeger was hij professor aan de zeevaartschool.
Alhoewel het de langste rit is, zijn we toch maar vierenhalf uur aan het rijden over de meer dan 300 kilometer. We besluiten onze laatste nacht door te brengen in Marina Hemingway, de jachthaven van Havana. Het blijkt een wereld op zich. Met eigen restaurants en kroegen. Boten uit de hele wereld, we spotten er ook eentje uit Amsterdam, kabbelen aan de kades. Havenmeester José Veya Inglesias (65) is de vrolijkheid zelve en de perfecte gastheer. In zijn golfkarretje rijdt hij ons de hele haven rond. Vroeger was hij professor aan de zeevaartschool. Hij lacht op de vraag waarom hij van werk is veranderd: “Ik liep mijn benen uit mijn lijf. Schreef leerboeken, maakte examens terwijl mijn collega’s de kantjes eraf liepen. De beloning was voor iedereen toch hetzelfde. Dat is denk ik toch wel het slechtste idee van de regering. Het stimuleert niet. Dit verdient beter omdat ik met toeristen werk.” Hij geeft ons een prachtige plek aan het water voor onze laatste nacht. Bij het krieken van de dag drinken we een straffe koffie in het zeemanscafé, voordat we onze camper weer inleveren. Het onthaal is allervriendelijkst. Cuba per camper is een feest.
Zelf Cuba ontdekken per camper?
Camperen op Cuba is veilig en geweldig. Wil je er meer over weten? Kijk dan op de website van Travelhome, de organisatie die camperreizen op Cuba aanbiedt.
