Door de eeuwen heen is Hull altijd een belangrijke zeehaven geweest. Ook vandaag de dag begint menige Europeaan zijn bezoek aan Noord-Engeland in deze stad, die zelf ook bijzonder de moeite waard blijkt. Vooral de Old Town is een aangename verrassing.

Wanneer je de vijf Noordelijke Powerhouse-steden als vijf zusters wilt zien, zijn Liverpool en Manchester de twee oudsten, die altijd de meeste aandacht kregen en voortdurend bezig zijn elkaar de loef af te steken. Newcastle en Leeds zijn minder aandacht gewend, maar laten steeds duidelijker blijken dat zij er ook zijn. En Hull? Hull lijkt het verlegen zusje, dat stiekem best in de gaten heeft dat ook zij haar bewonderaars heeft. Maar ze schreeuwt het niet van de daken.

Toch heeft Kingston upon Hull, zoals de volledige naam luidt, altijd een sleutelfunctie gehad in noordelijk Engeland. Hier leggen de veerboten aan die het noorden verbinden met Rotterdam Europoort in Nederland en Zeebrugge in België. Wie vanuit Europa Noord-Engeland bezoekt, doet dat dikwijls via Hull. Maar hoeveel van de talloze bezoekers die Engeland via Hull binnenkwamen hebben ook daadwerkelijk een bezoek gebracht aan de stad?

In het verleden was dat misschien begrijpelijk. Net als de andere vier zussen was Hull lange tijd een stad die niet uitnodigde tot een langer verblijf. En net als bij die zusters is daar inmiddels danig verandering in gekomen.

High & pop culture
Wie Hull met deze gebeurtenissen in het achterhoofd bezoekt, verwacht kommer en kwel. Die heeft de stad in het verleden zeker in zijn greep gehad, maar wie nu Hull Paragon Station uitkomt en, via een uitgebreid voetgangersgebied, richting Trinity Market en de Minster en wandelt, wacht een aangename verrassing.

Die begint trouwens al op het station zelf, via het standbeeld van de nogal gehaast ogende Philip Larkin (1922-1985), bij leven de belangrijkste dichter van het land en bibliothecaris van de universiteitsbibliotheek van Hull. De gehaaste pose van de dichter wordt verklaard via een plaquette met een fragment uit zijn gedicht ‘The Whitsun Weddings’: ‘That Whitsun I was late getting away’.
Zijn verraderlijk burgerlijke voorkomen ten spijt, was Larkin een aangenaam eigenzinnig dichter, beroemd van gedichten als ‘This Be The Verse’:

They fuck you up, your mum and dad
They may not mean to, but they do

en ‘Annus Mirabilis’:

Sexual intercourse began
In nineteen sixty-three
(which was rather late for me)
Between the end of the “Chatterley” ban
And the Beatles’ first LP

Ben u verdwaald?
Na het indrukwekkende verhaal dat we in de Hull Minster hebben gehoord, is een wandeling door de Old Town een extra groot genoegen. Eerlijk is eerlijk: we hadden het niet verwacht, al die charmante straatjes vol fraai gerenoveerde gebouwen, die soms uiterst aanstekelijke horecagelegenheden huisvesten. Locals en bezoekers drinken hun koffie op het terras van Bitler Whites, kopen hun vintage kleding in de Poorbody Boutique, eten een hapje in de Humber Dock: stuk voor stuk plekken met karakter.

Aan de overkant van de Hull, waar deze uitmondt in de Humber, ligt The Deep, een prachtig aquarium een zeecentrum, waar je haaien, roggen, reusachtige zeeschildpadden kunt zien, alsook talloze vormen van zeeleven waarvan je het bestaan nooit had vermoed. Het is er druk, vooral met gezinnen, en terecht.

Zouden de duizenden die met de P&O Ferry aankomen inmiddels de weg hebben gevonden naar The Deep, de overdekte Trinity Market, Hull Minster en de Old City? Op onze wandeling door de stad worden we tot tweemaal toe aangesproken met de vraag of we misschien verdwaald zijn. Het is alsof de inwoners van de stad nog niet echt kunnen geloven dat je er simpelweg voor je plezier en uit nieuwsgierigheid rondwandelt. Terwijl dat toch echt het geval is. Hull, het verlegen zusje, heeft onze harten gestolen.