New York City
Ode aan de reis
De met water en land bedekte planeet die wij thuis noemen, is een bijzondere steen in een oneindig universum. Deze bella gaia, met al haar biodiversiteit, is zo divers dat een mensenleven niet genoeg is om haar volledig te verkennen, en haar grandeur compleet te doorgronden. Maar iedere voetstap is het begin van een reis die je dichterbij brengt, en iedere aangedane bestemming biedt nieuwe vergezichten, vrienden en verrukkingen.
Daarom presenteert Mastercard, in samenwerking met Wideoyster, Ode aan de Reis: een serie reisverhalen -en video’s waarin we odes van lokale dichters aan hun land, streek, stad of straat verfilmen.
In deze editie een ode aan New York City: het gedicht Keep your Splendid Silent Sun van de Amerikaanse dichter Walt Whitman (1819-1892). Bekijk de eerste Ode aan de Reis-film hieronder.
Video: Ode aan New York City
Ontmoet de dichter
Walt Whitman
Een Shakespeare voor de Verenigde Staten zo zou je Walt Whitman (1819-1892) kunnen noemen. Dichter, journalist en essayist. Whitman had zeer grote invloed op de Amerikaanse literatuur en samenleving. Zijn oevre veroorzaakte een revolutie in de Amerikaanse poëzie. Hij was een fel tegenstander van de slavernij. Zijn bekendste werk is Leaves of Grass, dat een rol speelde in de ondergang van Breaking Bad’s Walter White.
Gedurende zijn leven had Whitman een diverse carrière. Hij was onderwijzer in de jaren dertig en werkzaam in de journalistiek vanaf de jaren veertig. Het werk van Walt Whitman had grote invloed op latere generaties dichters. Hart Crane, Langston Hughes, Robert Lowell, Allen Ginsberg en Cherrie Moraga zijn erflaters van Whitman evenals de Spanjaard Federico Garcia Lorca en de Chileen Pablo Neruda. Keep your splendid silent sun is een van zijn bekendste gedichten.
De Amerikaanse dichter Walt Whitman
Regisseur: Alessio Cuomo
Edit: Alessio Cuomo en Pim van den Heuvel
Gedicht: Walt Whitman
Stem: Eric Forsythe
Creatieve directie: Marco Barneveld
Camera: Rene Koster
Wideoyster Media ©
Keep your splendid silent sun;
Keep your woods, O Nature, and the quiet places by the woods;
Keep your fields of clover and timothy, and your cornfields and orchards;
Give me faces and streets!
Give me these phantoms incessant and endless along the trottoirs!
Give me interminable eyes! give me women!
Give me comrades and lovers by the thousand!
Let me see new ones every day!
Let me hold new ones by the hand every day!
Give me such shows! give me the streets of Manhattan!
Give me Broadway, give me the sound of the trumpets and drums!
Give me the shores and the wharves heavy-fringed with the black ships!
O such for me! O an intense life!
The life of the theatre, bar-room, huge hotel, for me!
The saloon of the steamer! The crowded excursion for me!
The torch-light procession!
People, endless, streaming, with strong voices, passions, pageants;
Manhattan streets, with their powerful throbs,
with the beating drums, as now;
Manhattan crowds with their turbulent musical chorus with varied chorus and light of the sparkling eyes;
Manhattan faces and eyes forever for me.
