Newcastle, eigenlijk de helft van dubbelstad NewcastleGateshead, bruist aan de oevers van Tyne, maar daar niet alleen. De stad, met zijn karakteristieke hoogteverschillen, omarmt nieuwe ontwikkelingen er wordt wel de ‘hipster hoofdstad van het noordenoosten’ genoemd.

Het is een beetje sneu: je zet je je hele leven in voor vrede, hervormingen en burgerrechten. Je wordt premier en zowaar: onder jouw bewind wordt de slavernij afgeschaft. En waaraan denken de mensen als ze je naam horen? Aan een kop thee!

Dit is het lot van de in Northumberland geboren graaf Charles Grey (1764-1845), die tussen zijn politieke activiteiten door graag een kopje thee dronk. Maar niet de thee die ze in het noorden van Engeland schonken, want daar was het water veel te kalkrijk. Een Chinese zakenman die van het probleem hoorde, gaf hem thee te drinken die een beetje bergamotolie bevatte. Dat drankje kon graaf Charles wel waarderen. De thee kreeg zijn naam: Earl Grey. Omdat de graaf nooit patent aanvroeg op het product, en dus iedereen het mag maken, klaagt de huidige Earl Grey elke keer als hij op televisie komt over alle inkomsten die zijn familie in de loop der jaren is misgelopen. Die familie schijnt overigens schatrijk te zijn. En eerlijk is eerlijk: dat patent had natuurlijk aan die Chinese handelaar toebehoord.

Zustersteden
Newcastle is eigenlijk de helft van een dubbelstad. Dat wordt duidelijk als we via Grey Street en Dean Street naar beneden lopen, richting de rivier. Aan de overkant van de Tyne ligt de andere helft: Gateshead. Ooit keken de twee zustersteden elkaar met de nek aan, en natuurlijk maken de inwoners nog steeds grappen over elkaar, maar vandaag de dag presenteren ze zich graag als een eenheid: NewcastleGateshead.

Het is levendig aan de kade: het wemelt er van de food stalls, winkelkraampjes en straatartiesten. Al snel doemen aan de overzijde twee van de beroemdste gebouwen van de dubbelstad op, allebei spectaculair aan het water gelegen. Het eerste is het hypermoderne The Sage Gateshead, dat er een beetje uitziet als een gigantische slak van glas en metaal. Wanneer we er binnengaan zien we dat dat glas en metaal een soort huid is voor drie gebouwen-in-een-gebouw: concertzalen waar alle muziekgenres te horen zijn. Ook wordt er muziekonderwijs gegeven. En je kunt er heel hip koffie drinken.

Waarom Geordies?
Wanneer je Geordies trouwens vraagt waarom ze eigenlijk Geordies heten, krijg je heel verschillende antwoorden. De een zegt dat het komt omdat dit deel van Engeland aan de kant van de protestantse koning George I stond, toen diens positie werd bedreigd door de katholieke troonpretendent James Stuart. Maar andere beweren dat het industriële verleden van de stad de reden is. Een ‘geordie’ was een mijnwerkerslamp en heel veel inwoners van Newcastle en Gateshead werkten in de mijnen.
Midden in het hart van de Victoriaanse wijk Grainger Town liggen de Central Arcade en Grainger Market. De Cental Arcade is een klassieke overdekte winkelstraat, deftig en vooral geschikt voor shopaholics met een platinum card. In de Grianger Market is de sfeer totaal anders. Ook overdekt, maar een stuk informeler. Ooit werden hier uitsluitend groenten en vlees verkocht, maar vandaag de dag is het aanbod een stuk gevarieerder en kun je er ook voor elektronica en sieraden terecht. Grainger Market telt ook een aantal aantrekkelijke eet- en drinkgelegenheden.

Een passende knipoog naar het industriële verleden van de stad vormt Stack: een shopping- en horecacentrum waarvan de winkels, restaurants en bars zijn gevestigd in ongeveer 30 zeecontainers.
En dan is er ten slotte het kasteel waaraan de stad zijn naam dankt. Willem de Veroveraar stuurde zijn zoon Robert Curthose naar het noorden om zijn koninkrijk tegen de Schoten te verdedigen. Die liet een ‘nieuw kasteel’ bouwen dat in de loop der jaren werd uitgebreid en herbouwd. Vanaf de hoofdtoren heb je een fraai uitzicht over de stad: hip, historisch en nog altijd met een ruig rafelrandje.