Brazilië
Ode aan de reis
De met water en land bedekte planeet die wij thuis noemen, is een bijzondere steen in een oneindig universum. Deze bella gaia, met al haar biodiversiteit, is zo divers dat een mensenleven niet genoeg is om haar volledig te verkennen, en haar grandeur compleet te doorgronden. Maar iedere voetstap is het begin van een reis die je dichterbij brengt, en iedere aangedane bestemming biedt nieuwe vergezichten, vrienden en verrukkingen.
Daarom presenteert Wideoyster, in samenwerking met Mastercard, Ode aan de Reis: een serie reisverhalen -en video’s waarin we odes van lokale dichters aan hun land, streek, stad of straat verfilmen. In deze editie brengen we een ode aan Brazilië. Dichter Antônio Gonçalves Dias beschrijft in zijn gedicht ‘Canção do exílio’ (Het lied van ballingschap) de uitbundigheid aan kleuren, mensen en smaken van zijn thuisland, Brazilië. Dat deed hij in 1843, terwijl hij studeerde in Portugal, ver van die schoonheid vandaan. Het gedicht is zó populair dat enkele regels zelfs in het volkslied zijn opgenomen. Reden genoeg voor ons om af te reizen naar megastad Sao Paulo & droomeiland Ilhabela, om het gedicht te verfilmen.
Video: Ode aan Brazilië
Ontmoet de dichter
Gonçalves Dias
Gonçalves (1823-1864) was ronduit verliefd op zijn thuisland, maar dat is niet de aanleiding dat hij dit gedicht schreef. Op zijn 15e, nadat hij Frans, Latijn én filisofie had gestudeerd, verliet hij Brazilië om rechten te gaan studeren in Portugal. Heimwee kreeg hij, zó erg dat hij in 1843 begon te dichten over zijn thuisland. Het resultaat was deze ode, het Lied der Ballingschap, referend aan zijn verblijf in Portugal.
Twee jaar later studeerde hij af en ging hij terug naar Brazilë. Hij trouwde en, je voelt hem aankomen, aan zijn vrouw haar droeg hij nog vele andere prachtige gedichten op.
Ook al is de ode aan Brazilië ruim 150 jaar oud, de woorden raken nog altijd de werkelijkheid. Brazilianen besloten zelfs een aantal zinnen van het gedicht op te nemen in het Volkslied.
De Braziliaanse dichter Gonçalves Dias omstreeks 1855
Gedicht: Gonçalves Dias
Regie & edit: Alessio Cuomo
Camera: Samuel Oscar
Stem: Paulo Autran
Creatieve directie: Marco Barneveld
Projectmanager: Daan Vermeer
Wideoyster Media ©
Mijn land heeft palmen
Waar de lijster zingt.
De vogels die hier zingen
Zingen niet als daar.
Onze hemel heeft meer sterren,
Onze valleien hebben meer bloemen.
Onze bossen hebben meer leven,
Ons leven kent meer liefde.
In mijn dromen, alleen, ‘s nachts,
Beleef ik er meer plezier.
Mijn land heeft palmen
Waar de lijster zingt.
Mijn land kent schoonheid
Die ik hier niet vind
In mijn dromen, alleen, ‘s nachts,
Beleef ik er meer plezier.
Mijn land heeft palmen
Waar de lijster zingt.
Laat mij niet sterven voordat ik terugkom,
En genieten van de schoonheid
Die ik hier niet vind
Zonder de palmen te zien
Waar de lijster zingt.
