Duizenden jaren geschiedenis komen samen op het Palestinian Heritage Trail, de nieuwe naam van de Masar Ibrahim ofwel Abraham’s Pad, een wandelroute dat Palestina doorkruist van noord naar zuid. Abraham was een legendarische figuur in het christendom, het jodendom en de islam, bekend om zijn gastvrijheid en vriendelijkheid tegenover vreemden. Op zoek naar avontuur en de beroemde Palestijnse gastvrijheid treedt WideOyster-fotograaf Frits Meyst in de voetsporen van Abraham op de Westelijke Jordaanoever.

De moskeeën zijn net klaar met hun ochtendgebed als we het huis van onze gastfamilie in Awarta verlaten, met onze gids Nedal, een vriendelijke bebaarde man, die vloeiend Engels spreekt. We lopen door de heuvels van de Nabloes, waar de belangrijkste oogst lijkt te bestaan uit olijven en amandelen. Onder de lage wolken ontmoeten we een boer die zijn land ploegt met een ezel. Hij groet ons en vertelt over de ommuurde boomgaarden aan de andere kant van de berg. “Het is belangrijk dat we onze velden onderhouden!” zegt hij terwijl hij wijst op een omheinde nederzetting met woonwagens. “Als we dat niet doen, zullen de Israëlische kolonisten van daar uit gewoon de grond innemen en uitbreiden. We zijn zelfs bezig met het herstellen van oude boomgaarden om te voorkomen dat ze hierheen komen. Anders raken we het land van onze voorouders kwijt.”

Het is een ontnuchterende gedachte, terwijl we de wandeling voortzetten door bloeiende fruitbomen in een lentekleurig landschap. Nedal vertelt hoe hij opgroeide in een vluchtelingenkamp. “Het is niet wat je denkt, met tenten”, legt hij uit. “Het is als een stad waar 3 generaties Palestijnen zijn opgegroeid nadat hun grootouders tijdens de oprichting van Israël in 1948 van hun land werden verdreven. We hadden niet veel, en ik kon niet naar de universiteit”. Nedal heeft het beste gemaakt van een moeilijke situatie en een manier gevonden om Engels te leren en gids te worden, en een goede ook.

DE HEUVELS VAN JENIN
Genesteld tussen de heuvels net ten noorden van Nablus, biedt het historische dorp Sebastia een rustige en mooie rustplaats waar je kunt wandelen door de duizenden jaren lokale geschiedenis. Sebastia is gebouwd op de plek van de bijbelse stad Samaria, een stad die talrijke belegeringen heeft ondergaan. Het kreeg zijn huidige naam toen de Romeinse keizer Caesar de stad aan koning Herodes gaf, die het vervolgens Sebastia noemde. Terwijl we door de Romeinse opgraving lopen, voetballen de kinderen op de Agora, het oude marktplein. Sebastia is een van de heuvelsteden, die ook tal van Ottomaanse huizen herbergen.

Abu Ayman, is onze gids in de heuvels. Terwijl we lopen verzamelt hij verse oregano, tijm en zelfs wilde venkel. Bij de volgende pauze trekt hij de ketel uit en steekt hij een vuurtje aan. Theetijd, met de beste kruidenthee die ik ooit heb geproefd. “Weet je Frits”, begint Abu Ayman, “In de jaren ’80 hadden we misschien geen vrede met de Israëli’s, maar in het weekend kwamen ze naar onze stad om te winkelen en gingen wij naar de zee om te ontspannen. Soms werd ik aangehouden bij een controlepost en vroeg de bewaker, een jonge soldaat, waar ik vandaan kwam, om vervolgens te vertellen dat hij uit het dorp kwam, net aan de andere kant van de ‘scheidslijn’. We spraken over ons gebied en vonden zelfs namen van mensen die we allebei kenden. Dat is nu allemaal voorbij. We leven in een zeer gevaarlijke situatie, want er is nu een hele generatie jeugd aan beide kanten die nog nooit met elkaar in aanraking zijn gekomen. De gewapende Israëlische jongen bij de controlepost is nu net zo paranoïde en bang als de Palestijnse jongen die erdoorheen moet. Dit maakt het des te moeilijker om in vrede met elkaar te leven, omdat beide partijen steeds meer gepolariseerd raken.” Als de zon ondergaat, zie ik een schittering aan de horizon, het is de zon die haar licht op de Middellandse Zee laat schijnen, hemelsbreed niet zo ver weg, maar helaas is dit het dichtste dat de meeste jonge Palestijnen ooit bij haar zijn geweest.

LEVEN MET DE BEDOEÏENEN
Verder naar het zuiden in de woestijn ligt het bedoeïenenkamp van Reshayda. Abu Ismail en zijn familie geven ons een warm welkom met zoete warme thee, zij zijn onze gastheer voor de nacht. Voor de Palestinian Heritage Trail heeft hij een aparte ruimte gecreëerd waar wandelaars kunnen overnachten. Terwijl de zon ondergaat, maakt Ismail een rondje om de kamelen, terwijl een stofwolk de naderende kudde schapen onder leiding van een andere zoon aankondigt.

Zijn vrouw rolt deegballen tot dunne pannenkoeken en bakt ze tot plat brood op een rond bord boven het vuur. Ze laat het gemakkelijk lijken, maar al snel komt een van de wandelaars erachter dat het moeilijker is dan ze laat zien. Hetzelfde geldt voor het melken van de schapen. De familie werkt als een goed geoliede machine en al snel is de melk opgehaald en klaar om te worden verwerkt tot yoghurt en kaas. Voeg daar wat tomaat en olijven aan toe en je hebt het ontbijt van morgen. Na zonsondergang koelt de woestijn snel af als de melkweg boven de grond verschijnt. Duizenden sterren zo helder, dat ik ze bijna kan aanraken. Als ik vanuit mijn bed naar de sterren kijk, denk ik aan de schoonheid van de regio en de mensen en kan ik alleen maar hopen dat ze op een dag in vrede zullen leven met hun buren.