Onze roadtrip begint in Valparaíso, de stad met de bijnaam ‘Juweel van de Stille Oceaan’. Gelegen op de heuvels met uitzicht op de Stille Oceaan is dit UNESCO Werelderfgoed een wonder van bohemienachtige charme en doolhofachtige straatjes. De architectuur van de stad is een kleurrijke mix van koloniale en Europese stijlen, met verweerde gebouwen die zijn geschilderd in levendige tinten rood, blauw en geel.

De geest van Valparaíso is diep verweven met zijn maritieme geschiedenis. In de eind 19e en begin 20e eeuw, was Valparaíso de belangrijkste haven op de zeeroutes van de Pacifische kust van Zuid-Amerika die de Atlantische en Stille Oceaan met elkaar verbond via de Straat van Magellan. De haven bruist nog steeds van de activiteiten en de zeevarende erfenis van de stad wordt gevierd in talloze musea en door de verhalen van de plaatselijke bewoners, wier leven is gevormd door de eb en vloed van de oceaan.

Wandelend door de geplaveide straten zie je straatkunst die bijna elk oppervlak siert, wat de stad een openluchtgaleriegevoel geeft. Stap in een van de vele kabelspoorwegen, waarvan sommige dateren uit het einde van de 19e eeuw, om de kronkelende steegjes en steile trappen te verkennen die de heuvels van de stad met elkaar verbinden.

Te midden van deze historische achtergrond bruist Valparaíso van het leven. De cafés, bars en restaurants zijn gevuld met een mix van plaatselijke bewoners, studenten en reizigers, die allemaal bijdragen aan de levendige sfeer van de stad.

In Chañaral de Carén, zo’n dertig kilometer van Monte Patria, stoppen we voor een bezoek aan Claudio Araya en Marcela Iriarte, paardenfluisteraars wiens benadering van het temmen van paarden even rustgevend als onconventioneel is. In plaats van traditionele methoden te gebruiken, gebruiken Claudio en Marcela de zachte, melodieuze klanken van een harp om de dieren te kalmeren en met ze in contact te komen. Dit is een voorouderlijke methode zonder misbruik of geweld die de fluistertechniek als basis gebruikt in combinatie met live harpmuziek. Met deze techniek kunnen ze vertrouwen opbouwen, zelfs bij de meest schichtige of onhandelbare paarden.

Het temmen gebeurt onder volle maan en duurt niet langer dan twee uur, terwijl ‘normale’ temmingstechnieken wel drie dagen kunnen duren en erg stressvol zijn voor de dieren. Claudio vertelt dat hij begon met het trainen van paarden op de oude manier, door straffen en belonen, maar dat hij zich daar nooit helemaal prettig bij voelde. Toen een buurman hem aan het werk zag en zijn zachte hand met de dieren opmerkte, vertelde hij hem over deze eeuwenoude techniek, die vroeger ook door de Sioux met panfluiten werd gebruikt. Het eerste wat Claudio moest doen was harp leren spelen, nu 33 jaar geleden.

Dit is hoe het werkt: de harp wordt bespeeld totdat het paard ontspannen is. Dan laten ze het paard liggen en laten ze het ruiken aan het zadel en de teugels. Vervolgens gaat er iemand op het paard liggen, zodat het dier vertrouwd raakt met het voelen van iemands gewicht. Cruciaal voor de training is dat iedereen ontspannen is. ‘Een paard kan je ademhaling op een paar meter afstand horen,’ legt Claudio uit. ‘Als jij gestrest bent, raakt het paard ook gestrest.’ De truc is om rustig te ademen om je hartslag te verlagen. 

Terwijl Claudio speelt, reageren de paarden op de kalmerende trillingen en worden ze langzaam volgzamer en ontvankelijker. Deze aanpak temt niet alleen de paarden, maar creëert ook een diepere band tussen mens en dier, geworteld in wederzijds respect.

Een walvissafari in Chañaral de Aceituno, aan de afgelegen en adembenemend mooie kust van het noorden van Chili, is een onvergetelijk avontuur in het hart van het zeeleven. Dit kleine vissersdorpje, onderdeel van de Pingüino de Humboldt National Reserve, staat bekend om zijn geweldige mogelijkheden om walvissen van dichtbij te zien, vooral tijdens het migratieseizoen van november tot maart.

De wateren rond Chañaral de Aceituno zijn rijk aan mariene biodiversiteit en trekken verschillende walvissoorten aan, waaronder bultruggen, vinvissen en af en toe een blauwe vinvis, het grootste dier op aarde.

Het is ontzagwekkend om te zien hoe deze majestueuze wezens het wateroppervlak beroeren, hoe hun massieve lichamen sierlijk buigen voordat ze weer in het water storten.

Naast walvissen leven hier dolfijnen, zeeleeuwen en een groot aantal zeevogels, waaronder de iconische Humboldtpinguïn, een kleine, bedreigde pinguïnsoort die oorspronkelijk voorkomt aan de kusten van Chili en Peru. Ze zijn te herkennen aan hun zwart-witte verenkleed en opvallende zwarte borstband en voeden zich voornamelijk met vis zoals sardines. Verlies van habitat en overbevissing bedreigen hun voortbestaan, waardoor beschermingsinspanningen cruciaal zijn voor hun bescherming.

De plaatselijke gidsen, vaak doorgewinterde vissers, delen hun diepgaande kennis van de zee en haar bewoners, waardoor zo’n safari ook nog eens leerzaam is.

Turismos Orcas organiseert walvissafari’s.

San Pedro de Atacama, een stadje in het hart van de droogste woestijn op aarde, is een plek van fascinerende contrasten. Surrealistische landschappen en het rijke, duizenden jaren oude culturele erfgoed gaan naadloos in elkaar over en creëren een unieke sfeer.

De stad is de thuisbasis van de Atacameños, een inheems volk dat zich 3000 jaar geleden voor het eerst in dit gebied vestigde. In en rond San Pedro de Atacama vind je veel archeologische vindplaatsen uit de vroege Atacameño-periode tot aan het Incatijdperk en verder. Aldea de Tulor bijvoorbeeld, een dorp van honderden ronde lemen huizen gesticht rond 300 v. Chr. en verlaten toen de nabijgelegen San Pedro-rivier van loop veranderde. Of Pukará de Quitor, de ruïnes van een fort op een heuveltop uit de 12e eeuw. Petrogliefen van duizenden jaren oud kun je zien in Yerbas Buenas en in Río Grande, een uur rijden ten noorden van San Pedro de Atacama.

Naast de historische en culturele relevantie is San Pedro de toegangspoort tot de Atacama-woestijn, een strategisch punt voor het verkennen van natuurlijke wonderen zoals Valle de la Luna (Maanvallei), de Tatio-geisers en de hooglandlagunes. Valle de la Luna is een must voor natuurliefhebbers, met zijn geologische formaties die wel van een andere planeet lijken te komen. De Tatio-geisers, gelegen op meer dan 4.000 meter boven zeeniveau, bieden een adembenemend schouwspel bij zonsopgang wanneer de stoom van de fumarolen majestueus opstijgt in de koude ochtendlucht. De hooglandlagunes, omringd door flamingo’s en bergen, zijn een andere regionale schat, ideaal voor wie het rijke Andesleven van dichtbij wil bewonderen. Avonturiers kunnen de hoogten van nabijgelegen vulkanen trotseren, zoals de imposante Licancabur, of de uitgestrekte zoutvlakte Salar de Atacama verkennen, waar je verrast wordt door een enorme biodiversiteit.

Lauca National Park, op de hoogvlakte van Chili in de regio Arica en Parinacota, is een natuurlijk heiligdom met een ongeëvenaarde biodiversiteit en oogverblindende landschappen.

Het park is een droombestemming voor wie zich wil onderdompelen in de natuur en op avontuur wil gaan in de altiplano. Het enorme natuurgebied omvat lagunes, zoutvlakten en torenhoge vulkanen zoals Parinacota en Pomerape, waarvan de besneeuwde toppen prominent boven het Andeslandschap uitsteken.

Het Chungará-meer, een van de hoogste watermassa’s ter wereld op 4.500 meter boven zeeniveau, vormt het visuele hart van het park en biedt adembenemende panorama’s.

De Parinacota-vulkaan, met zijn bijna perfecte kegelvorm en torenhoge top van 6.348 meter, weerspiegelt in het kristalheldere water van het meer en creëert zo een ansichtkaartwaardig beeld. Deze Andespiek is een natuurlijke gids voor avonturiers die de ruige schoonheid van het park verkennen.

Lauca is ook de thuisbasis van een opmerkelijke reeks wilde dieren uit het hoogland. Er zwerven flamingo’s, vicuña’s, guanaco’s en condors rond, en bezoekers kunnen deze dieren in hun natuurlijke omgeving observeren.

Naast de natuurlijke rijkdom heeft het park een rijke historische erfenis. Het kleine dorp Parinacota, van pre-Spaanse oorsprong en gelegen op 4.400 meter hoogte, maakt deel uit van de koloniale kerkcorridor van de regio. De kerk, gebouwd in de zestiende eeuw door missionarissen, werd uitgeroepen tot Nationaal Monument van Chili. Het heiligdom is opgebouwd uit modder, stro en kalk als basismateriaal en valt op door de bogen en kronen van roze vulkanische steen aan de bovenkant van de muurdeuren die de kerk omringen.

Bekijk de website van Lauca National Park