Zandboarden op Cerro Dragón in Iquique
Sandboardparadijs Iquique
Ongeveer twintigduizend jaar geleden vormden kustwinden van de Stille Oceaan het woestijnzand van de Atacama tot een gigantische zandduin, bekend als Cerro Dragón, die een icoon werd in de skyline van de stad Iquique en een uniek terrein is voor plezier en avontuurlijke sporten. Met een van Chili’s beste sandboarders aan zijn zijde, surft WideOyster’s Javier González, een doorgewinterde snowboarder, van de grootste urban zandduin ter wereld.
In een land als Chili, dat zich van noord naar zuid over een lengte van circa 4300 kilometer uitstrekt, is er bepaald geen tekort aan locaties voor outdooravonturen: hoge bergen en vulkanen voor skiërs, snelstromende rivieren voor kajakkers, uitdagende golven voor surfers, imposante bergwanden en gletsjers voor klimmers, en eindeloze routes voor hikers en fietsers. Dit paradijs aan mogelijkheden heeft Chili al meermaals de titel van ‘s werelds beste avontuurlijke bestemming opgeleverd.
Een van de niet-te-missen spots ligt in het noorden: de stad Iquique, hoofdstad van de regio Tarapacá, staat bekend om zijn stranden en geweldige klimaat, en is een epicentrum voor sporten zoals surfen en paragliden – het hele jaar door. Bovendien vind je hier de grootste urban zandduin ter wereld: Cerro Dragón, oftewel Drakenheuvel.
Stad van dromen
Aankomen in Iquique na een rit over kustweg Ruta 1, voelt als het ontdekken van een oase in de woestijn. Aan de ene kant ligt de Atacama-woestijn, aan de andere kant de Stille Oceaan, met ertussenin de weg die het contrast tussen beide uitgestrekte landschappen nog eens lijkt te benadrukken. Onderweg over Ruta 1 passeren we landschappen van rotsen, zand en water, onderbroken door kleine vissersbaaitjes. En aan het einde van deze betoverende rit doemt Iquique op als een fata morgana, met zijn hoge gebouwen en de enorme zandduin die vanuit de woestijn oprijst in de skyline. Volgens sommige interpretaties is de naam Iquique afgeleid van het Aymara-woord ‘ique-ique‘ (ook gespeld als ‘i-kiwe’)wat ‘plaats van dromen’ betekent.
De geomorfologische werking van de wind vormde de duin tot een slapende draak
Drakenheuvel
Waar New York het Vrijheidsbeeld heeft en Parijs de Eiffeltoren, heeft Iquique de Cerro Dragón, een icoon van de stad. Deze gigantische zandduin is een geografisch en stedelijk herkenningspunt van ongeveer vier kilometer lang en 200-500 meter boven zeeniveau, afhankelijk van de exacte locatie binnen de formatie..
Ongeveer twintigduizend jaar geleden vormde de geomorfologische werking van kustwinden de duin tot een vorm die oorspronkelijk leek op een slapende draak. Dankzij zijn afmetingen is deze kolossale duin ook een paradijs voor sandboarden, de sport waarbij je op een snowboard van zandhellingen afglijdt.
Natuurreservaat
‘Je bent waarschijnlijk op de beste dag van het jaar gekomen,’ zegt Geovanny Pizarro, sandboard-instructeur, oprichter van Diablos Adventure en onze vriendelijke gastheer in Iquique. Geovanny, ‘Geo’ voor zijn vrienden, is de voorzitter van de Chileense Sandboarding Organisation, die tevens de eerste editie van een evenement ter ere van de verklaring van de duin als Natuurreservaat in 2015 door de Chileense Consejo de Monumentos Nacionales (Raad voor Nationale Monumenten) organiseren.
‘Daarvoor was deze plek een puinhoop,’ legt Geovanny uit. ‘Mensen dumpten afval en puin op de duin, en hoewel er inmiddels veel vooruitgang is geboekt, is er nog veel werk te verzetten.’
Een van de doelen van het evenement is om bewustzijn te creëren over de immense natuurlijke en ecologische waarde van de duin door middel van verschillende activiteiten en workshops. ‘Dankzij de vier bedrijven die deel uitmaken van onze vereniging, hebben we meer vermogen om dit soort evenementen te ontwikkelen, die volgens ons zeer belangrijk zijn om de waarde van Cerro Dragón te benadrukken.’
Naast workshops is er tijdens het event sandboarduitrusting beschikbaar voor iedereen die het wil proberen, evenals gratis lessen en een avond vol concerten en muziek bij zonsondergang. Maar eerst is het tijd voor onze eigen privéles.
Het is vijf uur ‘s middags en de hitte is intens, maar ik ben opgewonden door wat ik zie: een lange, steile zandhelling die spanning belooft
Zustersporten
‘Snowboarden is een zustersport, maar er zijn wel een aantal verschillen,’ vertelt Geo me terwijl we de duin oplopen. Het is vijf uur ‘s middags en de hitte is intens, maar ik raak meer en meer opgewonden van wat ik zie: een lange, steile helling van zand die sensatie belooft.
Geo vertegenwoordigde Chili op internationale sandboardkampioenschappen en behaalde een derde plaats in de World Sandboarding Tour van 2016. Dus ik ga leren van een van de besten. ‘Het eerste en belangrijkste is om het board goed te waxen,’ vertelt hij me bovenaan de helling terwijl hij aan zijn eigen board begint. Ik imiteer zijn bewegingen met de paraffine – dit is iets wat meer overeenkomt met surfen dan met snowboarden. ‘Probeer geen enkel deel van de basis over te slaan; de wax helpt je om snelheid te winnen.’
De eerste sensatie als ik snelheid maak voelt vertrouwd, heel vertrouwd. Als ik echter druk probeer uit te oefenen zoals ik op sneeuw doe, besef ik al snel dat het niet hetzelfde werkt op dit gouden oppervlak
Hoewel een sandboard vrijwel identiek is aan een snowboard, valt me op dat er geen randen op het board zitten. ‘In het zand hebben we die inderdaad niet nodig,’ legt Geo uit. ‘Bij sandboarden graaft de rand zich minder in; de wrijving is heel anders dan bij sneeuw, wat ook de techniek verandert.’
Het is tijd voor het echte werk. Ik trek de bindingen strakker, rek mijn spieren en bereid me voor op de afdaling. ‘Probeer niet te veel te carven; de wrijving voorkomt dat je bochten maakt zoals je dat op sneeuw doet,’ zegt Geo, vlak voordat ik afzet. ‘Het gaat meer om het vinden van een lijn en ervoor gaan zonder al te veel bochten te nemen,’ adviseert hij. Ik denk erover na en in 3, 2, 1… ben ik weg! De eerste sensatie als ik snelheid maak, voelt vertrouwd, heel vertrouwd. Maar als ik druk probeer uit te oefenen zoals ik dat op sneeuw doe, besef ik al snel dat het op dit goudkleurige oppervlak niet hetzelfde werkt. Toch lukt het me om een paar behoorlijke bochten aan elkaar te rijgen voordat ik de voet van de helling bereik. Wauw. Helemaal niet slecht. Wow. Helemaal niet slecht.
Kameraden
Terwijl ik terugloop naar de top van de duin, sluiten zich meer lokale sandboarders bij me aan, nieuwsgierig naar wie ik ben, waar ik vandaan kom en mijn eerdere ervaringen. Er zijn meisjes en jongens, jong en niet zo jong, allemaal met hun board onder hun arm en zin om een leuke tijd te hebben. Muziek speelt op de achtergrond, wat bijdraagt aan de levendige sfeer. Opeens hoor ik een drone en zie ik een rijder snel en met stijl naar beneden komen. Het is Geo. En je ziet het meteen – o, je ziet het meteen: dit is een boarder met ervaring.
Naarmate de middag vordert, verzamelen zich meer locals op de duin. Ik maak afdaling na afdaling, genietend van het sandboarden terwijl groepen kinderen en families lachen en spelen op het zand. De positieve vibes houden aan, terwijl de zon ondergaat boven de stad en de Stille Oceaan. Geo pakt een koelbox uit de auto en biedt ons een koud biertje aan. ‘De kameraadschap bij sandboarden is anders dan bij andere sporten, misschien omdat we niet met zoveel zijn,’ zegt hij, en we proosten op de onvergetelijke dag.
De avond valt, op de achtergrond klinkt delicate elektronische muziek met traditionele Latijnse invloeden. Dromerige oranje en roze tinten vullen de lucht en kleuren de zee terwijl de lichten van de wolkenkrabbers beginnen te gloeien. Is dit een droom? Ik geniet van het moment en kijk terug op onze geweldige ervaring in Iquique. Het verbaast me niets dat deze stad de bijnaam ‘plaats van dromen’ heeft.
Opeens zie ik een rijder snel en met stijl naar beneden komen. Het is Geo, een boarder met ervaring
Rijden, vliegen en ontdekken met Diablos Adventure
Met Diablos Adventure kun je niet alleen leren boarden op de grootste urban duin ter wereld, de geweldige Cerro Dragón, ze bieden ook tandem-paraglidingvluchten aan op een van de beste plekken in Chili om het te oefenen, evenals buggytours door de woestijn naar de beroemde oase van Pica.