Ongeveer twintigduizend jaar geleden vormden kustwinden van de Stille Oceaan het woestijnzand van de Atacama tot een gigantische zandduin, bekend als Cerro Dragón, die een icoon werd in de skyline van de stad Iquique en een uniek terrein is voor plezier en avontuurlijke sporten. Met een van Chili’s beste sandboarders aan zijn zijde, surft WideOyster’s Javier González, een doorgewinterde snowboarder, van de grootste urban zandduin ter wereld.

In een land als Chili, dat zich van noord naar zuid over een lengte van circa 4300 kilometer uitstrekt, is er bepaald geen tekort aan locaties voor outdooravonturen: hoge bergen en vulkanen voor skiërs, snelstromende rivieren voor kajakkers, uitdagende golven voor surfers, imposante bergwanden en gletsjers voor klimmers, en eindeloze routes voor hikers en fietsers. Dit paradijs aan mogelijkheden heeft Chili al meermaals de titel van ‘s werelds beste avontuurlijke bestemming opgeleverd.

Een van de niet-te-missen spots ligt in het noorden: de stad Iquique, hoofdstad van de regio Tarapacá, staat bekend om zijn stranden en geweldige klimaat, en is een epicentrum voor sporten zoals surfen en paragliden – het hele jaar door. Bovendien vind je hier de grootste urban zandduin ter wereld: Cerro Dragón, oftewel Drakenheuvel.

Kameraden

Terwijl ik terugloop naar de top van de duin, sluiten zich meer lokale sandboarders bij me aan, nieuwsgierig naar wie ik ben, waar ik vandaan kom en mijn eerdere ervaringen. Er zijn meisjes en jongens, jong en niet zo jong, allemaal met hun board onder hun arm en zin om een leuke tijd te hebben. Muziek speelt op de achtergrond, wat bijdraagt aan de levendige sfeer. Opeens hoor ik een drone en zie ik een rijder snel en met stijl naar beneden komen. Het is Geo. En je ziet het meteen – o, je ziet het meteen: dit is een boarder met ervaring.

Naarmate de middag vordert, verzamelen zich meer locals op de duin. Ik maak afdaling na afdaling, genietend van het sandboarden terwijl groepen kinderen en families lachen en spelen op het zand. De positieve vibes houden aan, terwijl de zon ondergaat boven de stad en de Stille Oceaan. Geo pakt een koelbox uit de auto en biedt ons een koud biertje aan. ‘De kameraadschap bij sandboarden is anders dan bij andere sporten, misschien omdat we niet met zoveel zijn,’ zegt hij, en we proosten op de onvergetelijke dag.

De avond valt, op de achtergrond klinkt delicate elektronische muziek met traditionele Latijnse invloeden. Dromerige oranje en roze tinten vullen de lucht en kleuren de zee terwijl de lichten van de wolkenkrabbers beginnen te gloeien. Is dit een droom? Ik geniet van het moment en kijk terug op onze geweldige ervaring in Iquique. Het verbaast me niets dat deze stad de bijnaam ‘plaats van dromen’ heeft.