Laat me je een geheim vertellen: Jordanië is het Beloofde Land van Canyoning. Zo veel zelfs dat het voor ons onvergeeflijk lijkt om naar Jordanië te reizen en geen wadi’s te af te dalen. Ga met ons mee op deze ontdekkingsreis door enkele van de mooiste wadi’s in het wonderland van canyoning.
De woestijnkloven van Jordanië
Wadi Wonderland
Jordanië is een bestemming die erop staat zijn eigen stereotypen tegen te spreken. Als je bijvoorbeeld denkt dat je alleen een dorre woestijn zult aantreffen, vind je ongelooflijke canyons waar overal water stroomt uit warme bronnen omgeven door palmbomen, mossen en klimplanten. Waar je van waterglijbanen kunt glijden en kunt baden in natuurlijke zwempoelen. Een reis van de woestijn naar de tropen.
ADEREN VAN DE WOESTIJN
Wat is een Wadi? Het is een Arabisch woord voor een droge rivier of vallei in een woestijngebied, waar meestal alleen tijdens het regenseizoen water stroomt. Het geldt echter ook voor ravijnen en bergstromen. De Dode Zeevallei biedt meerdere mogelijkheden om canyons te verkennen met diepe insnijdingen in bergen variërend van 1700 tot 400 m onder zeeniveau.
“Mijn hobby begon toen ik een kind was, dankzij de uitstapjes die mijn moeder altijd met me maakte,” zegt Bader Abdel Jawad, een van de acht gecertificeerde canyoninggidsen in Jordanië die ons vergezelt op onze canyoningreis. Bader trainde in Schotland en in Jordanië bij de Franse alpinistenschool. “De beste maand voor canyoning in Jordanië is april,” vertelt hij ons. “Maar je kunt het het hele jaar door doen en zonder wetsuit!”.
De Dode Zeevallei biedt vele mogelijkheden om canyons te verkennen met diepe insnijdingen in bergen variërend van 1700 tot 400 m onder zeeniveau
WADI MUJIB
“We hebben geluk; het is niet druk vandaag,” vertelt Bader. Zijn verklaring verbaasde me omdat er best wel wat auto’s op de parkeerplaats stonden. “Ja, maar er zijn geen toerbussen.” We schrijven ons in bij het welkomstcentrum, waar we veel talen horen spreken. “Soms moet je wel twee uur in de rij staan om binnen te komen.”
Zwembroek, droogzak en waterschoenen. Klaar voor actie. Het is tijd om na te gaan of de roem van Wadi Mujib welverdiend is. We ronden de ingangsmuur en… wow! Liefde op het eerste gezicht. Na het afdalen van de metalen trap gaan we het heldere rivierwater in en komen we geleidelijk in een diepe en indrukwekkende kloof terecht. Wil je nu al een selfie nemen? Wacht, het beste moet nog komen.
“Wie heeft de rotsen geschilderd?” vraag ik hardop terwijl ik de artistieke schoonheid bewonder van de grote blokken steen die beschilderd lijken met kleurrijke strepen. “Die grillige kleurencombinaties zijn het resultaat van duizenden jaren inwerking van water in combinatie met verschillende mineralen,” vertelt Bader. “Het geel komt van zwavel, het rood van ijzer, het paars van magnesium…” Zoals bij zo vaak blijkt de natuur een beste kunstenaar.
Er zijn watervallen waar een krachtige straal water ons raakt, en leuke glijbanen om van af te roetsjen
“Dit is prachtig!” Frits, de fotograaf, roept vol ontzag over het landschap dat zich bij elke bocht voor ons aftekent. De kloof wordt steeds smaller en het water stroomt krachtig, zo sterk dat het op kuithoogte al moeite kost om tegen de stroom in te lopen. Het is een wonder der natuur om zoveel water te zien stromen in de ingewanden van de woestijn. Tientallen kleine visjes zwermen rond mijn benen en geven me kleine bijtjes. “Het is als een gratis peeling en het is bij de prijs inbegrepen,” grapt Bader.
We gaan verder omhoog in de canyon met behulp van touwen en ladders op de moeilijkste stukken. Er zijn watervallen waar een krachtige straal zoet water ons raakt, er zijn leuke glijbanen om vanaf te glijden. Een enorme rots hangt boven ons hoofd tussen twee wanden geklemd, met aan het einde, de waterval waar iedereen op de foto wil. “Ik heb dit ravijn waarschijnlijk al meer dan honderd keer gedaan.” Ik begrijp het, maar weet je wat? Ik moet mezelf er soms aan herinneren hoe prachtig en uniek dit is.
WADI BIN HAMMAD
“Wadi Al-Karak is mijn favoriete canyon. Hij is lang, maar is zo’n een beetje het beste van elke canyon in Jordanië,” vertelt Bader over het avontuur voor vandaag. Het lot heeft echter andere plannen voor ons. “Er is een grote kans op onweer, en dus overstromingen in de wadi. Tijd voor plan B.” zegt Bader. “We gaan naar Wadi Bin Hammad. Het is technisch, mooi en in vier uur te doen. Dit geeft ons de tijd om er voor de storm weer uit te zijn”. We vertrekken en het landschap in de vallei wordt steeds dramatischer naarmate we de steile helling afdalen. Sommige geiten steken snel de weg over terwijl herderskinderen ons begroeten vanaf de dorre velden waar ze met hun kuddes lopen.
Een gezin kleedt zich naast ons op de parkeerplaats om. “Het is een perfecte canyon om mensen kennis te laten maken met technisch canyoning: met de uitrusting, hun eerste abseilen, etc. Er zijn twee opties: Wadi Hora, die we gaan abseilen, en een andere variant die te voet kan worden gedaan,” brieft Bader.
We lopen tussen palmbomen door een rotsachtige en steeds steiler wordende omgeving. Het landschap is ruw en grimmig. Hoewel het terrein makkelijk is, moet je goed kijken op welke rots je stapt. We zijn nog niet eens begonnen aan de canyon en mijn achterste heeft al geproefd van de hardheid van het woestijngesteente. “Die wanden daarboven zijn het echte begin van de canyon. Om ze af te dalen zijn zes abseilen nodig, waarvan de langste zeventig meter is. En vanaf daar kom je waar we nu zijn”, vertelt Bader. Ik ben gewoon blij dat we “vals speelden” en een beetje lager begonnen.
WideOyster Trip Selectie
Een kleine waterval in de schaduw, omgeven door groene vegetatie, lijkt de perfecte plek voor de lunch. We sprokkelen droog brandhout, maken het vuur aan en bereiden de maaltijd van de dag: gebakken ui en tomaat op laag vuur, gebakken en geplette Fava bonen, met een vleugje groene chili en citroendressing. De “foul” in landelijke stijl is klaar. Heerlijk!
We hervatten de wandeling door een smal, kronkelend waterpad tot we bij de abseil komen. Zoetwaterkrabben ontwijken onze voetstappen terwijl Bader alles klaarmaakt voor de abseil. Op deze momenten weet je hoe belangrijk het is om je leven in de handen van professionele gidsen te leggen. “Is alles in orde? Weet je het zeker?” We gaan door, de enige uitweg is omlaag nu.
“Het is alsof je Narnia binnenstapt”
Verschillende locals observeren onze bewegingen: eerst onhandig, later behendig. Iedereen die al eens aan een touw hing, weet dat het ergste deel het eerste moment is waarop je hersenen een duidelijk signaal van gevaar afgeven terwijl je met je rug naar de leegte staat. De eerste stap is voldoende om lichaam en geest te ontspannen.
“Het is alsof we op een andere planeet zijn,” zeg ik tegen Bader terwijl we verder lopen tussen hoge wanden van zwarte rots afgezet met groen mos en rood zand. Waterdruppels vallen uit de lucht en creëren een sfeer die lijkt op iets uit een film. “Het is alsof je Narnia binnenstapt,” vertelt Bader. We verwonderen ons over het water dat door de ingewanden van de woestijn stroomt: Een waar wonder der natuur.
WADI MUKHAIRES
“Ik ben nog steeds op zoek naar canyons. Ik heb er zelfs al een paar ontdekt,” vertelt Bader trots. We rijden naar Wadi Mukhaires, tussen wijngaarden op onwaarschijnlijke terrassen midden in de dorre woestenij, en lokale bewoners die vreemd opkijken als onze auto langsrijdt. “In Jordanië moeten er honderden zijn, vele nog niet verkend. Alleen al stromend naar de Dode Zee heb ik er veertien geteld, maar veel secundaire canyons voeden de hoofdcanyons, en die zijn soms nog mooier.”
We wandelden naar de eerste rappel van de dag voor koeler water dan in andere canyons. “De bron in deze canyon ligt naast de berg Nebo, vanwaar Mozes voor het eerst het Beloofde Land zag,” vertelt Bader. Waarom koos je deze canyon om onze reis af te sluiten? “Afgezien van de schoonheid is het toegankelijk en kun je kiezen waar je naar binnen of naar buiten gaat. Er zijn drie abseils: zeven, tien en twintig meter. De eerste twee zijn optioneel, maar als je de laatste doet, loop je naar de Dode Zee.”
We dalen de eerste zonder complicaties af en genieten van elke stap in de leegte. Naast ons valt het water in een machtige waterval. We lopen naar de tweede abseil tussen rotsen met organische vormen. Regelmatig moeten we ons een weg banen door het dichte riet.
Het was weer een fantastische canyon. “Wat vind je het leukst aan canyoning?” Ik vraag het Bader. “Mensen gelukkig maken. Hun tevreden gezichten als de activiteit voorbij is en ze je vertellen: ‘Ik wist niet of ik het kon’… en het is ons gelukt! Dat is een heel fijn gevoel. Bovendien is het een activiteit die veel aandacht van me vraagt omdat het leven van mijn cliënten in mijn handen ligt en in mijn besluitvorming. Maar daar gaat het om, mensen gelukkig maken”.
Een sprong in het paradijs
Koninkrijk der Tijd
Jordanië is een land voor avonturiers. Ontdek alle mogelijkheden om het land te voet of op de fiets te verkennen. Of het beste landschap voor klimmen of canyoning. Wat je stam ook is, je zult hier een geestverwant vinden.